– მეუფე სერაფიმე, თქვენ მამა გაბრიელმა საკუთარი მანტია გაჩუქათ, რომელშიც ბერად აღიკვეცეთ. ამ საკვირველ ბერზეც გვითხარით რამე.
– მამა გაბრიელმა თავისი მანტია მაჩუქა, რითაც ვამაყობ და მიხარია. როცა ეპისკოპოსი გავხდი, ვიფიქრე, რომ არ მჭირდებოდა და ბერული მანტია მამა მაკარის ვაჩუქე, ახლა ვბრაზობ, რატომ ვაჩუქე. თუმცა, ვუთხარი, ბოლოს დამიბრუნებ–მეთქი. მინდა ვთქვა ის, რომ საზოგადოებაში, არცერთ წმიდანზე არ ყოფილა ასეთი მოლოდინი და მოთხოვნა მის წმიდანად შერაცხვაზე, როგორც ეს მამა გაბრიელის შემთხვევაშია. ნებისმიერ ოჯახში, ქუჩაში გეკითხებიან, როდის შერაცხავენ მას წმიდანად. ის უძლურებები და ადამიანური მხარეები, რაც ჩვენთვის გაუგებარია, უფალმა წაშალა და დატოვა ის დიდი სიყვარული და უფალთან მოზიდვის ნიჭი, რაც მამა გაბრიელს ჰქონდა. ვთვლი, რომ ის იყო ძალიან დიდი პიროვნება.
