+

ნიტრიაში მცხოვრებ ერთ ბერ-მონაზონს, რომელიც თავშენახული უფრო იყო, ვიდრე ხარბი, დაავიწყდა, რომ უფალი ჩვენი იესო ქრისტე 30 ვერცხლად იქნა გაცემული: ქარგვით 100 ოქრო დააგროვა და მალე მოკვდა, ოქრო კი დარჩა. ბერის გარდაცვალების შემდეგ ამ სავანეში მოღვაწე 5000 მამა შეიკრიბა, რათა შეთანხმებულიყვნენ, დარჩენილი ოქრო როგორ მოეხმარათ; ზოგი მათგანი - ღარიბ-გლახაკთათვის დარიგებას ამჯობინებდა, ზოგი ეკლესიისათვის შეწირვას არჩევდა, ზოგიერთი კი - გარდაცვლილის ნათესავებისთვის გადანაწილებას განიზრახავდა. მაგრამ წმიდა მამებმა მაკარიმ, ჰამვომ, ისიდორემ და კიდევ სხვა ღვაწლში მყოფმა მამებმა, რომლებშიც სული წმიდის მადლი მკვიდრობდა, დაადგინეს: 100 ოქრო ბერთან ერთად დაემარხათ და გარდაცვლილისათვის მიემართათ: „ეგ შენი ვერცხლი შენთანავე იყოს წარსაწყმედელად, ვინაიდან განიზრახე ფულით გეყიდა ღმრთის ნიჭი" (საქმე მოციქულთა 8, 20). ამ მოვლენამ ეგვიპტეში მოღვაწე მამები იმდენად შეაძრწუნა, რომ ერთი ოქროს მონეტის გადანახვასაც კი ცოდვად მიიჩნევდნენ. წმიდა მამების მიერ გამოტანილი გადაწყვეტილება, შესაძლოა მკაცრი მოგვეჩვენოს, მაგრამ დადგინების მიმღებელნი სული წმიდის ნების აღმასრულებელნი იყვნენ.